We kwamen terug van een heerlijke relaxvakantie. Dat hadden we wel verdiend na een drukke periode van werken. Amper twee weken terug in Nederland ging het land op slot. Niet alleen Nederland, ook daarbuiten en ook in Thailand waar we vakantie hadden gevierd, gingen op slot. Het was een onwerkelijke situatie. Het werk stopte, geen vergaderingen, geen events, niets van dat al. Gewoon binnenblijven totdat het overwaait. Maar een periode om te denken hoe je verder gaat als zelfstandig professional. Voor wandelen was tijd genoeg. Het bos, de vogels en het vergroenen van velden, bomen was fascinerend. Lang niet gezien, of geen tijd voor gehad om te zien.
Ruimte in je hoofd. Geen afspraken, zakelijk noch privé. Thuis blijven, zelfs het kantoor heb ik amper gezien, terwijl daar ruimte genoeg is.
Ik ben me in die periode ervan bewust geworden dat een goede balans belangrijk is, rust en een doel stellen.
Na een paar weken zijn de kasten opgeruimd, alle mappen gearchiveerd, en toen werd een doel hebben, belangrijk. Ergens naar toe werken voor resultaat, een leuk project, een opdracht om te notuleren. Dat begon ik te missen. Na twee maanden startten meetings op en werd dat via Teams, Skype of eigen communicatietools opgepakt. Het is wennen, maar het scheelt een hoop tijd, geen files en lekker op eigen locatie. Dus dat is wel een vooruitgang. Hoewel persoonlijk contact mijn voorkeur heeft. Elkaar in de ogen kijken en niet in digitale ogen. Ook het gedoe wanneer de verbinding uitvalt en iedereen gewoon doorgaat alsof er niets aan de hand is. Je bent er wel maar eigenlijk ook niet. Ze missen je niet eens. Dat zal niet gebeuren in de fysieke wereld. Ben je er niet omdat je uitvalt, zal iedereen je helpen, dan is er echte verbinding en geen digitale verbinding. Ook discussies waar door elkaar wordt gepraat, niet wenselijk maar wel menselijk. De band, de samenhang, de emotie dat heb je bij fysieke vergaderingen. Digitaal is koud en zakelijk. Ik pleit voor om en om. Digitaal om bij te praten, fysiek om samen iets op te pakken en doelen te bereiken.
Daarna aan het einde van de dag een borrel met je collega’s pakken om bij te praten en waar doelen zichtbaar worden. Dat is toch zoveel leuker. Dan maar een tandje minder, maar met meer ziel en zaligheid.
Werk met hart, handen en hoofd.